Afgelopen september bestaat Google Chrome 10 jaar. Het strakke ontwerp, de snelle renderingmotor en de fantastische tools voor ontwikkelaars hebben ertoe bijgedragen dat het binnen twee jaar 62% van de desktopgebruikers heeft verworven. Het is nog opmerkelijker dat de motor die Chrome onder de motorkap gebruikt (bekend als V8), ook wordt gebruikt op een groot aantal andere manieren: het voedt back-end webservers via Node.js, 'headless' browsen (zoals door een webscraper of een geautomatiseerde website-screenshot-tool) en nog veel meer.
Het staat buiten kijf dat het een fantastisch product is. De laatste tijd heeft Google echter schijnbaar de vierde muur doorbroken in de illusie van Chrome als een goedaardige entiteit. Eén ding dat de campagne van Donald Trump aan de wereld heeft bijgedragen (hoe onbedoeld ook) is het ter sprake brengen van online privacy, en het klimaat waarin de FAANG-giganten (Facebook, Amazon, Apple, Netflix, Google) jarenlang hebben geopereerd, begint te veranderen.
Terwijl Facebook rechtstreeks onder de loep werd genomen, zijn andere bedrijven betrapt op het verkopen van hun invloed op hun gebruikers. Google is geen uitzondering, en het bereik van zijn tentakels wordt steeds meer een gespreksonderwerp. Dat brengt me terug bij Chrome - in de laatste versie die 10 jaar na de eerste werd uitgebracht, werd een nieuwe functie ingebouwd met de naam "Chrome sign-in".
De functie doet iets ongelooflijk eenvoudigs: het verbindt de identiteit die u gebruikt in de browsertoepassing (om bladwijzers en tabbladen te synchroniseren bijvoorbeeld) met uw Google-account, dat wordt gebruikt om in te loggen op Google's diensten zoals Gmail, Calendar, Docs, enz. Misschien zou de functie in een andere tijd geweldig zijn ontvangen en zou niemand hebben geklaagd, maar de afgelopen weken heeft het Chrome-team van Google veel kritiek gekregen van geërgerde en gedesillusioneerde gebruikers en de technologiemedia. Veel van deze chaos komt eigenlijk voort uit de slechte communicatie over de aanmeldingsfunctie, omdat deze niet in de release notes stond en er ook geen officiële aankondiging was van zo'n ingrijpende wijziging.
Je zou kunnen denken, "wat maakt het uit, dit lijkt me niets." Nou, het is een groot probleem, en ik zal je uitleggen waarom.
- Google's cookies staan los van normale cookies. Dit betekent dat zodra u zich aanmeldt bij Google in een Google-dienst of via uw Chrome-browser, hun opgeslagen referenties en identificatiegegevens zijn vrijgesteld van het wissen van uw cookies.
- Het kon niet worden uitgezet (dit gaat eigenlijk veranderd worden). Maar de oorspronkelijke bedoeling was dat je het, buiten een schilferige ontwikkelaarsinstelling in de browser (bekend als een vlag), niet zou kunnen uitschakelen.
- Een website is een zandbak, een browser is dat minder. Websites kunnen je gebruik van andere websites niet bespioneren (tenzij via een exploit). Dus als u porno kijkt en uw Facebook staat open in een ander tabblad, kan Facebook niet bij uw pornotabblad. Maar een browser wel. En voor zover je weet is het de bedoeling die gebruiksgegevens terug te sturen naar Google.
Het ergste is echter dat veel gebruikers Chrome zullen blijven gebruiken, zonder zich bewust te zijn van de gevolgen van deze functie. Andere bedrijven, die jaloers zijn op Google's inbreuk op de browser/webpagina-muur, zullen overwegen soortgelijke anti-functies in hun browsers in te bouwen. Dat is het meest verraderlijke element ervan: het duwt de verwachtingen van gebruikers en de vrijheid van bedrijven om in te breken in je privacy nog een stap verder. De oorlog tegen het voortdurend actief verzamelen van gegevens wordt niet verloren in één grote Waterloo-slag, maar door vele kleine compromissen en "verbeteringen".
Het privilege van een overheid om je te bespioneren zou alleen mogen beginnen met een bevel van een rechtbank. Dat kan als een bepaalde gebruiker ervan verdacht wordt een gevaar te zijn voor de samenleving als geheel, zoals bij mensen die op kinderen azen. Maar een particulier bedrijf heeft zeer beperkte beperkingen opgelegd gekregen. We zeggen "nou ja, Google moet ook geld verdienen" en steken onze kop in het zand alsof het systematisch verzamelen van een enorme hoeveelheid datapunten en het gebruik daarvan om profielen op te bouwen van elk individu met toegang tot het internet met als doel hem een relevantere advertentie te tonen, op de een of andere manier wordt gerechtvaardigd door winst.
Privacywetten hebben veel vooruitgang geboekt, zoals de recente GDPR(General Data Protection Regulation) van de Europese Unie en Canada's Fighting Internet and Wireless Spam Act (ook bekend als CASL - Canada's Anti-Spam Legislation: technisch gezien een anti-spamwetgeving, maar het bevat een reeks regels over toestemming), maar helaas zijn wetgeving en innovatie de kernwapens in de oorlog tussen wetgevers en big tech. Als consumenten en burgers moeten we allemaal de tijd nemen om onze regeringen te laten weten hoe ze deze grote entiteiten het beste kunnen besturen.
Maar er is één ding dat we ook allemaal als individu kunnen doen, iets waarvoor je niet hoeft te stemmen of je senator of parlementslid hoeft te bellen. Je kunt er gewoon voor kiezen om het beest niet te voeden, zoveel als je kunt. Installeer een andere browser ter vervanging van Chrome, zoals Firefox, Ungoogled (Eloston) Chromium, Vivaldi of Brave. Wissel van e-mailprovider van Gmail of Outlook naar Protonmail. Installeer een VPN zoals ExpressVPN. Vervang je bloatware Android OS op je telefoon door iets als Lineage OS.
En als u een maker bent, werknemer in een bedrijf met een website of digitaal product, eigenaar bent van een blog, of op een andere manier bezoekers moet volgen, doe dan het ethische ding en stop met het voeden van de gegevens van uw gebruikers aan Google en gebruik iets als Simple Analytics.